Subtyping demoralization in the medically ill by cluster analysis
زیرنوع سازی تضعیف روحیه در بیماری طبی توسط آنالیز مجموعه
چکیده
تاریخچه و هدف: افزایش علاقه به موضوع تضعیف روحیه، مخصوصاً در بیماری های طبی وجود دارد. هدف از این بررسی استفاده از بیماری توأم DSM-IVو معیار تشخیصی برای تحقیق سایکوماتیک برای مشخص کردن تضعیف روحیه در بیمار طبی است.
روش ها: 1700 بیمار از 8 مرکز پزشکی در سیستم بهداشت و درمان ایتالیا بکار گرفته شدند و 1560 نفر با شرکت در تحقیق موافقت کردند. آنها تحت ارزیابی مقطع عرضی با مصاحبه های سازمان دهی شده DSM-IV و DCPR قرار گرفتند. 373 بیمار به تضعیف روحیه تشخیص داده شدند. داده ها به آنالیز مجموعه ارائه شدند.
نتایج: چهار مجموعه شناسای شدند: تضعیف روحیه و افسردگی توأم با بیماری؛ تضعیف روحیه و اختلالات سوماتوفرم / تعدیل توأم با بیماری؛ تضعیف روحیه و اضطراب توأم با بیماری ؛ تعضیف روحیه بدون هر گونه اختلال DSM توأم با بیماری. اولین مجموعه شامل 27.6% از کل نمونه بودند و توسط وجود اختلالات خلقی DSM-IV ( عمدتاً اختلال افسردگی ماژور) تعیین شدند. دومین مجموعه 18.2% از موارد را داشت و حاوی اختلالات ایزوفرم DMS-IV (مخصوصاً اختلال سوماتوفرم تمایزنیافته و هیپوکندریازیس) و اختلال تعدیل بود. در سومین مجموعه ( 24.7%)، اختلالات اضطراب DSMIV در بیماری توأم با تضعیف روحیه غالب بود ( مخصوصاً اختلال اضطراب کلی، اگروفوبیا، اختلال پانیک و اختلال وسواس - اجبار). چهارمین مجموعه 29.5% از بیماران را در بر می گرفت و توسط فقدان اختلال بیماری توأم DSM-IV مشخص شد.
نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهند که نیاز به توسعه ارزیابی بالینی در بیماران طبی شامل علائم و تظاهرات مختلف تضعیف روحیه است همانطور که توسط DCPR در نظر گرفته می شود. زیرنوع سازی تضعیف روحیه ممکن است سبب ارتقای اهداف برای تحقیق سایکوسوماتیک و آزمون های درمانی شود.
ترجمه : طیبه زمانیان ( انترن )
برای مشاهده مقاله به طور کامل روی این لینک کلیک کنید