Question and Answer ( Answer of post )

ببخشید مشکل زودانزالی از چه طریقی حل میشه؟

سلام اقای دکتر خسته نباشین من حدود1ماه پیش اشتباهی یدونه قرص سرترالین50خوردم اما بعدش تب ولرز وتپش قلب وحالت منگی داشتم به دکتر هم رفتم میگه اثرش چند روز دیگه میره جای نگرانی نیست, اما بعد یک هفته دوباره تپش قلب شروع شد دکتر قرص پروپرانولول وآلپرازولام داد 2روز مصرف کردم بعدن دکتر گفت دیگه لازم نیس مصرف کنی الان سه هفته بعدش پاهایم گزگز میکند الان باید کجا مراجعه کنم؟باتشکر

باسلام و عرض ادب دانشجو روانشناسی ام وشاگرد ممتاز رشتم و دانشگاه میشم کمکم کنید تا بتونم از تجربیات شما بهره ببرم و در آینده که فارغ التحصیل شدم (بالینی) فردی خبره و با تجربه باشم ارشد یا دکتری ب نظرتون در حین ادامه تحصیل با یک روانپزشک همکاری کنم تا تجربه کافی کسب کنم.. میشه کمکم کنید میخام هم در رشتم موفقیت زیادی کسب کنم و دیگه منبع درآمد بسیار بالایی داشته باشم(بخاطر کاستیهای قبلی) و در سطح شهرمان روانشناس خبره ای باشم؟! خانم دکتر خواهش میکنم جوابم رو بدید؟ سپاسگزارم

با سلام و خسته نباشید می خواستم بدانم آیا خانم دکتر شریعت پناهی قبلا در شهر قم مطب داشته اند؟اگر این طور هست هنوز هم در این شهر ویزیت دارند یا خیر؟ با تشکر از پاسخ شما

با سلام,بنده دارای سابقه تپش قلب به دلیل پرولاپس دریچه میترال قرص پراپرانول 10 مصرف می کردم که طی یک دوره فشار عصبی شدید دچار آریتمی قلبی شدم از سال 89 که بشدت کوچکترین لرزش یا آریتمی را حس میکنم که بعد از چندین بار آزمایش هولتر مشخص شد که آریتمی بطنی مشکوک به سنندروم بروگادا است که قرص متورال یا متوهگزال 45.5 روزی یکعدد مصرف میکنم ولی بیماری کنترل نشده و در برخی روزها شدیدا آریتمی خود را حس میکنم و حتی شب ها منجر به بیدار شدن از خواب میشود در مواقع استرس و اصطراب شدید تر میشود و برخی روزها یا حتی هفتگی هیچ علائمی ندارد,لطفا راهنمایی کنید دلیل بیماری از اعصاب می باشد یعنی از طریق یک متخصص روانپزشک میتوانم بیماری خود را درمان کنم

پسری 16 ساله هستم همیشه دوست دارم تنها و دریک اتاق تاریک آهنگ های غمناک گوش کنم و گریه نمایم

لطفا اگه امکان داره یه ایمل بدین به صورت خصوصی سوال بپرسم . ممنون .

با عرض سلام خدمت شما راستش من میخوام سوالی رو مطرح کنم که شاید خجالت اور باشه من دختر 17ساله ای هستم اصلا اهل دوستی با پسر و یا مشتاق رابطه یا خیال پردازی در مورد این چیزا نبودم ولی تقریبا از دو هفته پیش در مورد رابطه جنسی کنجکاو شدم چون تاحالا اطلاعاتی در موردش نداشتم خودتون میدونید که تو خانواده های ایرانی این جور چیزا رو مطرح نمیکنن یا تو مدرسه اگاهی نمیدن من هم چند وقت پیش از طریق دوستام فهمیده بودم بالاخره هر کسی از یه راهی میفهمه ولی فقط در حد خیلی خیلی کم و میدونستم واصلاکنجکاو یا مشتاق نشده بودم یعنی از اون ادم ها نبودم که تشنه این چیزا باشه اما همونطور که گفتم کنجکاو شدم و تو اینترنتداشتم دنبال مطلب پزشکی میگشتم که یه تاپیک درباره رابطه ی جنسی بود منم کنجکاو شدم و رفتم و مطالب رو خوندم و فهمیدم که هیچی نمیدونم از اون موقع از خودم بدم میاد چون احساس میکنم عوض شدم فقط به خاطر اینکه شبا درمورد رابطه خیال پردازی میکنم در حالی تا دو هفته پیش تو فیلم اگه بوسه داشت حتی اکه تنها هم فیلم نگاه میکردم میزدم میرفت و احساس خجالت میکردم راستش از دیروز احساس خیلی خیلی بدتری دارم چون یه دفعه کنجکاو شدم و دباره تو سایتای انگلیسی در موردش تحقیق کردم و عکسایی رو هم که اورد رو تماشا کردم خیلی کنجکاو شده بودم اما مامانم به طور اتفاقی تبلتمو برداشت و دید حالا علاوه بر احساس گناه احساس خجالتم میکنم چون من دختری بودم که خانوادم خیلی ازم راضی بودن من ازاونایی نبودم که در ظاهر ادای ادمای مومن رو دربیارم بعد در باطن کارای بد کنم تا دوهفته پیش ذاتا تو این دوهفته احساس گناه میکردم اما ... حالا احساس خجالت و بی ابرویی میکنم چون الان مامانم احساس میکنه منو نشناخته بوده من اون دختر خوبی که فکر میکرده نبودم راستش فکر میکنم خودم هم خودمو نشناخته بودم دکتر به نظر شما من دچار بیماری روحی شدم منظورم خیال پردازی و کنجکاوی و دیدن عکس هاست???!!! وراستش پرسش های بعضی از دوستان من رو به فکر واداشت تا درمورد کارام بیشتر فکرکنم راستش من هم ادم خجالتی و کم حرفیم ولی بعضی وقتا از بچگی خیال پردازی میکنم ولی میدونم خیال مثلا خیالات درمورد شغل اینده واینا ولی فقط واسه دل خوشی مثلا وقتی تو خونه تنهام و حوصله ام سر رفته ویکم ادم عصبی هستم مخصوصا با کساییکه دپسشون دارم با خانوادم تو خونه به شوخی بهم میگن تفلن چون بیشتر وقتا ساکتم واینشکلی:||| وبعضی وقتا احساس میکنم ادم بی اراده ای هستم بعضی وقتا هم احساس افسردگی میکنم وبعضی وقتا به خودم میگم زندگی به این خوبی داری کولی بازی در میاری ولی راستش به زندگیم اگه نگاه کنم بیشتر وقتا خوشحالم فقط به روم نمیارم همون جریان تفلن و این باعث میشه احساس کنم یه بیماری روحی دارم مثلا نمیتونم معذرت خواهی کنم یا به مادر یا خواهرم بگم دوسشون دارم خیلی سخته همیشه از عملم نشون میدم و همه هم فک کنم اینو فهمیدن مثلا همیشه میگن خوش قلبی ولی شاید بعضی وقتا باعث بشه هم خودم ناراحت بشم هم بقیه یا وقتی واسم هدیه بخرن شاید خیلی خوشحال باشم ولی زیاد وبه روم نمیارم به نظرتون این یه مشکله ??!!

ممکن هست که نمونه از شرح حال نویسی روانشناسی هم در سایت بذارید؟چون روانپزشکی هست فقط یا ایمیل کنید برام ممنون میشی

سلام.من46 سالمه وحدود30 ساله هراس اجتماعی دارم وتازه فهمیدم این بیماریه وقابل درمان.روانپزشک بهم رسپریدین وسیتالوپرام داده.حدود 10 روزه مصرف میکنم.بعضی وقتها کاملا خوبم واز هیچی هراس ندارم.ولی بعضی وقتها یهو مثل گذشته میشم ولی کمتر.بعبارتی 50 درصد درمان شدم.آیا دارو وروانپزشکمو تغییر بدم یاهمین روند خوبه؟ممنون